NASRETTİN HOCA ve MİSAFİRLİK

MİSAFİR SEVMEZ

                 Hoca, pek misafiri sevmezmiş. Ne zaman birisi gelecek olsa, bahaneler ileri sürer, kabul etmezmiş.

                 Bu huyunu bilen birisi. Hoca’ya misafir gitmeyi aklına koymuş. Sokağında pusuya yatmış. Tam

                 Hoca, eşeğiyle evine girerken, saklandığı yerden çıkıp:

                           – Çok iyi oldu, demiş. Ben de size gelmiştim. Davetsiz misafir, ayağını eşikten tam atarken Hoca:

                           - Dur hele, burada bekle, deyip içeri girmiş.

                 Karısına da misafiri atlatmasını söylemiş.

                 Misafir kapıda beklemiş, beklemiş hiç ses seda yok. Kapıyı çalmış. Pencereye Hoca’nın karısı çıkmış.

                          – Hoca efendi evde yok, demiş.

                 Misafir şaşkın:

                          – Nasıl olmaz. Gözümle gördüm, biraz önce içeri girdi. Hatta bana da burada beklememi söyledi, deyince Hoca kafasını uzatıp:

                          – Ne diye anlamıyorsun? Ev benim değil mi? demiş. İster olurum ister olmam!

TANRI MİSAFİRİ

                  Akşehir’de dolaşan, ne yaptığını, nerede yatıp kalktığını kimsenin bilmediği bir oğlancağız varmış. Sicili de ahvali de hani pek beyaz değilmiş. Hırlı gürlü birisiymiş. Gecenin bir yansı Hoca’nın kapısını çalıp:

                         – Efendi, Tanrı misafiriyim, demez mi!

                   Hoca gayet sakin:

                         – Yanlış kapıyı çaldın evlat, demiş, misafir Tanrı’nın misafiri de, ev Tanrı’nın evi değil!

YATMADAN ÖNCE YENEN ÜZÜM

 

                   Adamın biri bir gün Nasrettin Hoca'ya misafirliğe gitmiştir. Hoca ise misafirini elinden                                geldiği gibi karşılamış, ona güzel şeyler ikram etmiş, uyuyana kadar onunla sohbet edip güzel                    vakit geçirmesini sağlamıştır. Tam uyumaya karar vermişler, misafirin canı üzüm çekmiş. Öyle                    ya, açıktan "Canım üzüm istiyor." diyememiş. Sonra da bir makam tutturmuş ve şarkı benzeri bir şeyler mırıldanmış.

                           'Bizim iller, bizim iller! Yatarlarken üzüm yerler'

                   Nasrettin Hoca imayı anlamış ama tam uyuyacakken gecenin bir vakti üzüm çıkarmak hiç işine gelmemiş. O da benzer bir makam tutturmuş.

                          'Biz de öyle adet yoktur. Saklarlar da güzün yerler.'"