MİSAFİR KELİMESİNİN KÖKENİ 

  Arapçadan dilimize geçen misafir ya da Türkçeleştirilmiş hâliyle konuk, kısa süre için bir başkasının evine giden ve ağırlanan kişiye verilen addır. Misafir kelimesi Arapçada yolcu anlamındaki müsafir kelimesinden türemiş olup Türkçedeki karşılığı konuktur. Arap dilinde bu manada daha çok dayf kelimesi geçer. Aynı kökten türeyen dıyafe misafir ağırlama, konuklara ikramda bulunma demektir. 

Farsçadan dilimize geçmiş olan mihman (konuk), mihman olmak (konuk olarak bulunmak), mihmandar (konukları ağırlayan) sözcükleri de konuk ve konukseverliği karşılamak için kullanılan sözlerdir. 

Türk kültüründe de oldukça önemli olan bu değer dilimize de yansımış Türkçenin farklı lehçelerinde karşılığını bulmuştur: Azeri Türkçesinde gonag; Başkurt Türkçesinde kunak, mösafir; Kazak Türkçesinde konak, meyman; Kırgız Türkçesinde konok, meyman; Özbek Türkçesinde mehmàn; Tatar Türkçesinde kunak, mósafir; Türkmen Türkçesinde mīhmān ve Uygur Türkçesinde konak, mehman. Türk lehçelerindeki bu adlandırmalardan hareketle mihman ve konuk sözcüklerinin daha çok kullanıldığı anlaşılmaktadır. Divan-ı Lügat’it Türk’te de konuk ile ilgili olarak konuklamak sözüne rastlanmaktadır. Konuk sözcüğü Eski Türkçedeki kon- eyleminden türetilmiştir, “bir yere konmak, geçici süre orada bulunmak” anlamına gelir.